Cadeautjes dienen om uitgepakt te worden

En toch liet ik er eentje aan de kant liggen en, voor de duidelijkheid, dat was niet omdat het niet werd gewaardeerd.

Ik kreeg namelijk een ‘Liebster award’ van Els, de toffe madam waarmee ik een tijd geleden een blogdate had in Gent nadat ze het BuJo-boek won.

Liebster-award

De bedoeling is dat ik Els haar vragen beantwoord, er zelf een aantal verzin en anderen ook huiswerk geef. Dat laatste is niet zo mijn ding, dus dat laat ik maar zo, maar wie zich niet kan inhouden mag de vragen alsnog van een antwoord voorzien!

Alles klaar? Daar gaan we:

1. Waarom begon jij te bloggen?

Bloggen begon ongeveer gelijktijdig met het tweede deel van mijn leven. Mijn man was gestorven, ik probeerde me recht te houden en tegelijk een verleden te verwerken. Schrijven was therapeutisch, het gaf me ergens een identiteit die ik onderweg was verloren.
2. Welke fijne ontmoeting heb je te danken aan jouw blog?

Ik maak daar even ontmoetingEN van:

DEZE! Die kan tellen uiteraard. We blogden toen beide op de bejaardensite bloggen.be, en dat schepte meteen een band 🙂

En op blogmeetings een heleboel mensen (en een tweetal gewoon privé) waarmee je als het online klikt, ook in het echte leven een goed contact hebt.
3. Hoe kwam je op de naam van jouw blog?

Zie vraag 1. Het was gewoon wat me overkwam. Mocht ik nu een blog starten, het zou geen Engelse titel meer zijn. Ik zou voor simpel en kort gaan qua naam. 
4. Heb je nog een bijzondere uitdaging of een project op stapel staan dat je wil delen via jouw blog?

Op korte termijn, nee. Misschien verandert dat ooit als de kroost figuurlijk niet meer aan mijn rok hangt als ik de ‘petatten’ moet afgieten. 

Er zitten wel duizend en één ideeën in mijn hoofd die ik ooit wel eens wil doen (in huis (het huidige of ooit een ander), tuinaanleg, naaien, lezen, fietstochten, reizen,…) maar die moeten als een goeie wijn nog wat rijpen.

 
5. Wat vind jij het leukste aan bloggen?

Dit is MIJN (virtueel) erf, ik doe hier MIJN goesting.

Niemand hoeft hier te lezen (al ben ik uiteraard blij met alle interactie die hieruit voortkomt!), niet iedereen hoeft het met me eens te zijn. Ik kan ook bij vele collega-bloggers langsgaan, een lach en een traan oppikken, mooie zinnen opslaan, cultuur opsnuiven, iets bijleren, …

Ik kreeg als het ware zelf gekozen familie erbij door te bloggen. En dat maakt het zo de moeite waard!

Voilà Els, dat waren ze. Nog een merci om me te nomineren en ik hoop dat je ondertussen plezier hebt beleefd aan je boek.

 

7 reacties

  1. Ik ben nog altijd blij op je “gebotst” te zijn, je bent een toffe, eerlijke madam die fijn schrijft! 🙂

  2. Cool. Ik ben, 11 jaar geleden, ook begonnen op die bewuste bejaardensite. Lang heb ik het er niet uitgehouden. Gelukkig maar.
    Aan blogmeetings en bloggers privé ontmoeten, doe ik niet meer. Ik volg ze wel via hun stek. Zoals de jouwe, bijvoorbeeld. (Die ik overigens al heel lang volg.)

  3. Van harte proficiat met je nominatie. Ik kreeg er onlangs ook één, maar besliste om er verder niets mee te doen. Stel dat ik dat toch had gedaan en tien andere blogs moest nomineren, zat die van jou er zeker tussen. Altijd fijn om hier te lezen. 🙂

  4. Bij mij duurde het ook even hoor voor deze post online ging 😉 fijn dat je hem toch schreef. Heb het boek intussen een eerste keer doorgenomen, zit veel in maar moet er nog eens goed over nadenken hoe ik die Bujo gaan aanpakken. Misschien start ik wel in september samen met de dochter (want die heeft ook haar oog op het boek laten vallen) 🙂

Reacties zijn gesloten.