Topentertainment

Als je er voor bent tenminste…

Ik mag tegenwoordig van heel nabij ‘genieten’ van een man die we in ’t schoon Vlaams een ‘stoefer’ noemen (pocher, zich beter voordoend). Voor hem hebben ze het woord overdrijven uitgevonden denk ik.

http://www.videomoviles.com

Stel u daarbij ook een rijzige man voor met een stemgeluid als een klok.

Tientallen van de mooie villa’s die we passeren in de streek heeft hij toch wel eigenhandig gezet zeker. In die huizen wonen uiteraard héél belangrijke mensen (waar ik nog nooit van gehoord heb)

En daardoor hoort meneer bij de hogere klasse (zegt hij zelf). Hij kent alle goeie restaurants in de streek, maar weet vooral heel goed waar je Ribbetjes à volonté kunt krijgen voor een prijsje 🙂

Hij heeft ook heel Spanje al gezien want hij kent Lloret de Mar op z’n duim. Vooral dat ene hotel waar ze elk jaar tweemaal heen gaan en het cafeetje bij de Spanjaarden waar de pintjes goedkoop zijn en hij ’s middags geen eten moet hebben wegens een paar teveel op.

Zijn vrouw moest hem vroeger ook nooit vragen om een jurkje te kopen (of twee of drie) of om naar de kapper te gaan (het is waarschijnlijk normaal dat een vrouw dat wel moet doen) want hij kijkt uiteraard het liefst naar een mooie, verzorgde en goed gestylde vrouw (diezelfde vrouw die in het deurgat komt staan met tijgerlegging en bloemetjesbloes om hem uit te zwaaien zal dan waarschijnlijk de mâitresse zijn)

Een vrouw moet trouwens baas in huis zijn en de financiën goed kunnen beheren (het zal dus bij één jurkje blijven, vrees ik).

En eten dat die vent kan. Hij at vroeger elke dag 3kilo vlees en minstens 20 eieren, nu neemt hij er in Lloret aan het buffet maar 8 meer. Dat vindt zijn vrouw beter. Elke week minstens een kilo echte boter is ook de norm, er moet toch iemand de aardkloot verder opwarmen…

Ik kan u verzekeren dat met iemand naast je in de wagen die zo de hele tijd bezig is, dat minuten uren lijken te duren.

Hij gaat trouwens eens ter plekke gewoon verder op hetzelfde elan met leuke vragen aan de mensen als “hoeveel stempels staan er al op uw klantenkaart” (radiotherapie), en heb je wel je lidkaart mee, en kom erbij, het is hier zó gezellig, …

Ik hoorde vanmorgen een paar mensen zuchten toen hij naar het kamertje mocht en toen hij heel luid aan zijn terugweg naar de wachtzaal begon, zei er iemand “meneer de baron is daar weer”

Ik kon helaas niets anders dan bevestigend antwoorden op zijn vraag “gade gij mee mè mij meske”

Al had ik toch graag geweigerd.

(Bericht 38/40 in het kader van #40dagenbloggen)