Vandaag een herhaling uit het blog verleden op bloggen.be van 05/09/2010
Ik ga leven Dick, EINDELIJK!
De titel komt uit de serie over Annie M.G. Schmidt die gisteren is gestart op één. Ze zegt dit tegen haar man als hij overleden is.
Ik vind het erg om dit te zeggen, maar dit is nu ook wat ik gedacht heb na het overlijden van mijn man. Erg dat een relatie (die zoals iedere relatie heel liefdevol begint) zo fnuikend kan worden zodat je helemaal niet meer de ruimte krijgt om jezelf te zijn.
Een tweetal maanden na de dood van de echtgenoot ben ik 40 jaar geworden. Ik was niet van plan om daar veel tam tam rond te maken, maar de kroost vond dat ik dat moest vieren.
Dan maar heel de grote familie uitgenodigd de dag voor mijn verjaardag, voor taart en een broodjesmaaltijd (huisje vol, +/- 30 man/vrouw)
Dat resulteerde uiteraard in een grote verjaardagstaart, mooi versierd door de bakker, compleet met grote houten prikkers in de vorm van fladderende vlinders.
Die vlinders ben ik de dag nadien, op mijn verjaardag, naar het kerkhof gaan brengen en ik heb ze daar in de bloempotten gestoken daarbij denkend: “jij gaat me niet meer beletten om iets aan mijn leven te hebben”
En net zoals mijn man zich nooit heeft geschaamd voor zijn schuinsmarcheerderij en zoveel andere dingen die hij mij en de kroost heeft aangedaan, heb ik me toen ook niet geschaamd voor deze gedachte.
Er zijn nu best nog veel dagen dat ik even vergeet dat het mag, dat leven. Een verleden verwerken van meer dan 20 jaar, dat kan nu eenmaal niet in één, twee, drie. Maar ik kan er nu toch elke dag voor zorgen dat de meiden een min of meer normaal leven kunnen leiden (voor zover dat kan als je vaderloos groot moet worden)
Hen gelukkig maken is momenteel het grootste deel van mijn geluk, en zelf weet ik kleine momenten te pakken waar het kan.
Vanmiddag gaan we met z’n drieën een Bongobon-maaltijd nuttigen in Gent. Eén van de geschenkjes van mijn 40ste verjaardag. Na meer dan een jaar mag dat daar al eens van komen!
second part of my life 
Hoe je jezelf terug hebt gevonden en iets mooi hebt opgebouwd voor jou en je kinderen…dat siert je als mens. Je bent sterker geworden ondanks wat je meegemaakt hebt en dat kunnen niet veel mensen zeggen!
Respect M!! X
Ook van mijn kant mijn respect om uit zo’n situatie recht te krabbelen en je kids een veilig nest te bouwen….en je ondanks alles je eigen leven maakt,…..geniet sweetie van het leven!
Ik vind het een mooi en krachtig verhaal hoe je aan een tweede leven bent begonnen. Ik wens je zo hard alle geluk toe!
Wat een krachtig verhaal. Ook al gebeuren er heel nare dingen die je niet wilt, je blijkt er ineens van te kunnen groeien. Veel respect!
Wat dat groeien betreft: het was beter geweest als het nooit hoefde…
Nee daar heb je een waar punt….
Voor jou was het dus letterlijk: ‘Life begins at 40’. Ik werd toch even stil toen ik dit relaas las.
Ik ben het levende bewijs van die leuze!
Geniet van je Bongootje met de meisjes. Ik heb zo het gevoel dat jullie het goed hebben samen en dat moet je koesteren. Veel plezier!
Dat eten is ondertussen al heel wat jaren verteerd hoor. Dit is immers een terugblik op 2010.
Juist ja. Oeps. En sorry. This is not my day.
Hard en mooi tegelijk. Je bent fantastisch rechtgekrabbeld, waarvoor ik net als mijn voorgangers enorme bewondering heb.
Wel, wanneer ik wat je toen schreef vergelijk met wat je nu schrijft, heb ik de indruk dat je er erg goed in geslaagd bent om dat leven te starten. Keep up the good work!
Ik werd er eventjes stil van… Ik wens je alle geluk toe en hoop dat je genoten hebt van jullie etentje in gent!
Geniet geniet GENIET van het leven, het is je zo hard gegund!