Huizenjagers

Ik doe maar eens een bekentenis.

Al heel mijn leven ben ik voyeur.

Niet van de perverse soort, ik ben immers een braaf meisje. Nee, ik beperk mij tot ‘mensjes kijken’ op terrassen en tot huizen.

Er kan geen huis in de buurt te koop staan, of ik moet dat online bekijken. Zeer interessante hobby trouwens als je wil kijken hoe je huis (niet) moet ingericht worden.

Mijn voyeurisme kent ook zwakke tijden en heel intensieve tijden. Het feit dat beide dochters plots naar een onderkomen op zoek waren heeft het de laatste tijd weer aangewakkerd. En nu die twee hun plekje gevonden hebben, kijk ik uit om eventueel zelf een nieuwe thuis te zoeken. Niets is dringend op dat vlak, ik woon nu ook goed (maar te groot), maar je weet nooit dat er een instant crush langs zou komen op woonvlak.

Het is ook gemakkelijk om te zeggen: “ik verkoop mijn huis”, maar daar komt niet alleen veel bij kijken, er is ook nog de emotionele kant van de zaak. Ik verkoop geen huis, maar een thuis. Belangrijke nuance me dunkt. Dit nest is mij en de dochters immers dierbaar.

Aan de andere kant ben ik nu nog jong genoeg om op een andere plek geïntegreerd te raken, hobby’s op te nemen, les te gaan volgen, … kortom mijn weg letterlijk en figuurlijk te vinden.

Natuurlijk moet zo’n huis aan bepaalde criteria voldoen. Zoals semi-instapklaar zijn, en geen grote kosten meer voor de rest van mijn leven. Het lijstje waar ik op afknap is ook al niet min.

• Nog enkel glas, en ze moeten niet afkomen met zo’n ramen met een stuk groen of roze glas in lood raam.
• Ramen (ook al zijn ze al vernieuwd) met immens veel verdelingen. Grrrrote gruwel, ik poets niet graag ramen!
• Afzonderlijke kachels. De tijd van de centrale verwarming is ondertussen al tientallen jaren aangebroken, dus…
• Een EPC-score die torenhoog is, wat je een idee geeft over hoe slecht de woning geïsoleerd is en/of welke verouderde verwarming er is.
• Gedateerde badkamers met tegeltjes in babykleuren, een vies toilet dat echt in beeld komt, baden met een douchegordijn (ik voel het al aan mijn billen kleven)
• Nieuwe badkamers met zo’n immens (hoek)bubbelbad. Ik ben daar vies van. Punt!
• Hetzelfde met massagedouches en regendouches. Allemaal niet nodig. Ik ben zuinig met water en het idee van die eerste koude straal die zo op mijn kop valt is niet bepaald aantrekkelijk.
• Een huis dat aan een drukke straat staat, of een brandweerkazerne, schrijnwerkerij of ander bedrijf naast de deur heeft.
• Duidelijke tekens van vocht in huis.
• Stenen tuinen en bij uitbreiding kunstgras (waar dan waarschijnlijk stabilisé onder ligt). Ik snap sommige mensen echt niet. Precies of ze hebben een groenfobie.
• Huizen met enkel een koertje.
• Vloertegels die duidelijk oneffen liggen.
• Duidelijk onopgeruimde huizen. Een vol aanrecht, overal rommel, overstromende wasmanden, … Wil je een huis verkopen of de mensen per direct wegjagen?
• Mensen die een huis verkopen en daarbij zetten: ‘adres op aanvraag’ en ‘prijs op aanvraag’. Zijn die eigenlijk wel zeker dat ze willen verkopen, vraag ik mij dan af.
• Huizen met enkel een foto van de buitenkant.
• Rare indelingen. In Ieper staat een huis te koop met een douchecel in de keuken 🙂
• Huizen waar weinig licht binnenkomt.
• Veel trappen. Ik zoek immers een woning om oud in te worden.
• Huizen met alle gebreken die hierboven al vermeld zijn maar met een torenhoge prijs. Wees eens realistisch zeg!
• …

Enfin, ik heb het juiste nog niet gevonden en verwacht dat ook niet de eerste dagen. Maar je weet nooit.

Ondertussen bingewatchen de jongste en ik op vrijdag alle afleveringen van Huizenjagers op vier. Groot vertier met gluren en wij zijn kampioenen in het beoordelen van de soms wel heel erg blaaskakige makelaars.

Ieder diertje zijn pleziertje. 🙂