Ierland random facts

Ik had al plannen tijdens de reis om hier als eerste bij thuiskomst dit bericht te posten, maar toen kwamen die kl*** verkiezingen ertussen.

Dus nu dan maar:

• Het was een fietsreis dus deze was wel belangrijk: 1073.8 km gefietst. Ik durf al bijna niet te zeggen dat ik in eerste instantie teleurgesteld was over het getal. Belachelijk natuurlijk, want het is niet dat hier iets moest bewezen worden.
• Verkeersslachtoffers, telkens 1: kat, rat, vos, vogel, hert. Morsdood helaas. Poesje: 1 gewond.
• Blaffende honden: niet geteld maar veel. Sommigen liepen zelfs een eindje met ons mee. Slecht voor mijn tikker want ik heb schrik van honden!
• Pubs: daar heb je in Ierland zelfs geen dorp voor nodig. Elke dag een portie.
• Coffee with milk on the side. Dus je krijgt echt een kan melk bij je kop koffie. Niets te plastieken cupjes open prutsen. Ik voel me daar zo thuis bij en ik mocht dat elke dag daar ervaren.
• Darling en Love genoemd worden zonder dat daarbij een #metoo-alarm moest afgaan.
• Onze fietsen: ontelbare vragen over gekregen en ze werden behandeld als koningen. Nog voor we meestal konden vragen of er een bergplaats was waar we ze konden zetten voor de nacht, deden ze zelf al een voorstel. Eén keer stonden ze zelfs op onze XL kamer.
• Propere toiletten! Met bril! En altijd je handen kunnen wassen met zeep! Kunnen we daar overal de norm van maken aub? En overal een ‘customer toilet’ zoals op de boerenbuiten in het lokale supermarktje. Veel hartjes!
• Amper regen. Ofwel viel die toen we net binnen waren, of ’s nachts ofwel was er voorspeld maar kwam er geen, ofwel lag de baan nat en was de bui ons voor. Enkel een paar druppels die ons niet echt nat gemaakt hebben kregen we. Sjansaards wij!
• Straatmuziek en dans, vooral in Galway.
• Schapen en koeien. Duizenden!
• Dat de kalveren levend uitgevoerd worden werd duidelijk op de ferry terug naar huis. Vrachtwagens met drie verdiepen, volgepakt (ik vermoed dat ze amper hun kop konden opheffen. De beestjes hebben heel de vaart ‘geburreld’ (geroepen) voor dood. Dat laatste was waarschijnlijk ook hun lot. Triest!
• Paarden en ezels. Minder maar ook veel.
• Véél te goedkoop vlees. Niet dat ik er kocht, maar mijn blik op een vleestoog in een shoppingcenter vertelde me dat. Minder dan 10€/kg voor een goeie biefstuk bvb. Ook daar worden de boeren dus uitgeperst.
• Blauwe plekken: Mijn bil kleurt als de regenboog, de rechter kuit doet iets minder mee.
• Twee keer vallen: uit evenwicht geraakt bij het starten door dat in de verkeerde versnelling te willen doen met een zwaar bepakte fiets.
• Water! De zee natuurlijk, ontelbare meren, watervallen. En die meren zo zuiver dat je de bodem of de onderwaterplanten meestal kon zien.
• Kleur. Je wil niet weten hoe saai Vlaanderen plots is. Ik moet me inhouden of ik verf op zijn minst mijn voordeur in een ‘blekkers’kleurtje.
• Vriendelijkheid. Zelfs de koffiedame op de trein deed een praatje alsof ze je al jaren kende.
• Amerikanen. Massa’s! Op zoek naar voorvaderen? Alle stereotypen werden netjes geëtaleerd ook.
• Armoede in de steden. Jonge mensen die je gewoon geld vragen voor een maaltijd.
• Bakken van huizen waarbij je je afvraagt of alle Ieren nog 10 kinderen hebben en waar ze hun centen verdienen gezien amper industrie.
• Ruimte. Dus ook voor die huizen.
• Tuinen en ze zien veranderen van noord naar zuid. Wegens onvruchtbare grond meestal vol met stenen komen ze op de ene plek niet verder dan een terrein vol met keien of een grasplein. Meer naar het zuiden komen er ook siertuinen.
• Kleurrijke bermen met wat dan als onkruid bestempeld wordt maar eruit ziet als een gemengde border.
• Reuzen berenklauw en Japanse duizendknoop. Ze vechten tegen de bierkaai vrees ik maar er is sensibilisering.
• Muurtjes met allerlei moois dat ertussen groeit. Ik ben ineens niet meer ambetant over de voegen die hier uit de tuinmuur vallen maar zie opportuniteiten.
• Oude kerkhoven, want niets wordt daar geruimd, rond vervallen kerkjes. Graven waar tig generaties in begraven zijn. Veel wat hier in het dialect ‘oude jonkheden’ heet (vrijgezellen m/v), die dan met broers en zussen samen begraven worden.
• Hellingen. Soms eens één te veel op een dag. Maar ik had ze niet willen missen omdat het landschap er zo mooi door wordt.
• Geduld van ’t lief. Die mens heeft afgezien met mij 😉
• Diezelfde man die zijn croissantjes en ‘fluutn’ (stokbrood) mist aan het ontbijt omdat hij gewoon is van naar het zuiden op reis te gaan. Ik zag af met hem 🙂
• De vraag in de supermarkt nadat ze alles gescand hebben “Anything else?” Ik vroeg me telkens af of ik niet genoeg meenam, of of dat het sein was waarop ze van dieven verwachtten dat ze hun zakken leegden.
• Goedkope 4-sterrenhotels. The perks of low season! Maar ook hotels waar de tijd bleef stilstaan met bloemetjes behang en oma-meubilair.
• Bedden waar mijn wederhelft zelfs in de breedte zijn benen nog binnenboord kon houden en éénpersoons bedjes. Super matrassen en de versleten versies.
• Dure B&B in Dublin en een kamer waar amper plek was om onze bagage te zetten (en ’t is niet dat wij veel mee hadden hé, hoe doen die Amerikanen met hun XXL-valiezen dat daar?)
• Lekker eten en soms Amerikaanse toestanden in hoeveelheden. Zoals bij je pizza ook nog een pak friet krijgen. Why?
• Slechte wegen. Mocht je al denken dat we die in Vlaanderen hebben, think again! Soms ronduit gevaarlijk omdat de putten vaak aan de kant van de weg lagen waar wij moesten fietsen. Het zal nog jaren duren vooraleer het asfalt daar zal fluisteren vrees ik.
• Scenic routes. Wij zochten die vaak op natuurlijk. Zo een baantje waar in het midden van de weg al een strook gras en onkruid groeit en waar amper autoverkeer is.
• Mijn vlak zicht op een kaart en Bruno’s nuchter “dat is 1000 meter klimmen dan”, toen hij van ‘The Wild Atlantic way’ wilde afwijken op het moment dat alles al wat zwaarder begon te wegen.
• …

Ik zou nog een tijd kunnen doorgaan, want het was mooi, mooier en mooist. Het hele verhaal is hier nog te lezen.

Wij genieten nog wat na als dat goed is.