Vief

#TrainenvoorIerland

Over vier en een halve week vertrekken we op reis. Oeps! Dat is echt niet lang meer. Hoog tijd dus om wat aan mijn belabberde conditie te doen.

Het aantal fietskilometers die ik dit jaar al gedaan heb zijn eveneens belabberd te noemen. Daar moest dus verandering in komen.

Gisteren had ik een goeie reden:

img_20190330_153040

want:

img_20190330_193234-1

(Ik zag die T-shirt in een etalage en dat moet de eerste keer geweest zijn dat ik hem impulsief iets zag kopen)

We spraken af in Kortrijk, en ik deed nog eens de fietsretour Deinze-Kortrijk over die ik in september al eens fietste. Meteen goed voor meer dan 60 km in de benen.

Met de Queen-oorwurm ‘I want to ride my bicycle’ in mijn hoofd had ik een goeie cadans om te trappen. Genoeg te zien trouwens. De rust van de Leie voor een groot stuk van de rit, (water)vogels, een ooievaar zelfs (die komen broeden in de Brielmeersen in Deinze), buiten het verkeer kunnen fietsen,…

Naast de natuur waande ik me plots door de exotische namen op de containers, in een haven. Zo’n overslagbedrijf verwachtte ik niet echt aan de Leie.

img_20190330_172548

Ik lapte zowat alle wegversperringen aan mijn laars: werken aan het jaagpad, een bord dat zei dat de weg afgesloten was wegens gevallen bomen door storm. Door dat eerste feit moest ik bij de terugkeer mijn zware fiets langs een hobbelig pad tussen de bomen een steile brugzijkant opsleuren. Koppig zijn en de gevolgen daarvan… Voor vallende takken waarschuwen ze daar altijd, maar die waren al allemaal goed uit de weg gedaan.

Net voor Kortrijk moest ik echt de rijksweg op, wat me dan aan de andere oever van de Leie de stad liet binnenrijden. Goed om dit van dichtbij te kunnen zien:

Eens samen met Bruno moest er natuurlijk eerst een terrasje gedaan worden. Want dorst en nood aan een sanitaire stop. De ober was net een paar tafeltjes aan het schoonmaken op het terras, met een vod die op z’n zachts gezegd nogal meurde. Ik ben dan die trien die daar dan wel luidop iets op zegt (in de hoop dat iemand het hoort) maar dat niet rechtstreeks durft te zeggen tegen de man in kwestie.

Hygiëne en horeca. Shit zeg, waar blijft de vanzelfsprekendheid? Ik kan me daar zó druk over maken! Met diezelfde handen waarmee de man zijn stinkende vod hanteert, haalt hij immers ook eten uit de keuken, doet hij borrelnootjes in een potje,…

Uiteindelijk was de rekening van hetgeen wij dronken goed genoeg om toch een boodschap achter te laten voor we weggingen:

img_20190330_143452

En daarna was het tijd voor een wandelingetje. Via het Groeningepark, over het Plein weer naar de Leie, langs de Broeltorens waar ze net daar voorbij de oevers van de rivier in trappen hebben aangelegd. Daardoor is een stuk stad mooi opgewaardeerd en het nodigt uit om samen te zijn en terrasjes te doen.

Dat deden we dan nog maar een keer. De innerlijke mens wat versterken vooraleer terug op de fiets te springen.

De feiten van de terugkeer: ik was al halverwege toen ik maar doorhad dat ik mijn fietshelm niet droeg, terwijl ik die altijd aanheb. En de verdwenen oorwurm van de heenreis was plots terug door dit:

img_20190330_193034

(bericht 22/40 in het kader van #40dagenbloggen)

 

 

 

18 reacties

  1. Jij bent duidelijk geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Achterop je fiets genoot ik van het schoons onderweg. Goe bezig, Eilish!

  2. Zalig! Ik ben zelf geen grote fietser, maar na verslagjes zoals dit te lezen, krijg ik zin om de banden van mijn stalen ros te gaan oppompen 🙂

    • Ach ja, waarom niet? Heb je ook geen trage wegen in de buurt? Ik rijd soms wel eens langs het kanaal Brugge-Gent naar Gent. Vanuit mijn richting is de rechterkant 90% een jaagpad. Zalig fietsen daar!

  3. Haha, heerlijk dat je dat durfde achterlaten!
    Een vrouw naar mijn hart 😀😀.

  4. Oef, hard, zo’n briefje !
    Ik ben meer van het gewoon zeggen (vriendelijk doch beslist) als Nederlandse kom ik daar wel mee weg 🙂

    • Ik dacht te zeggen dat ik ook vriendelijk doch beslist was, maar bij nader inzicht blijft er alleen beslist over.
      Och ja, vele anderen zouden de zaak met naam en toenaam zwart maken op sociale media…

  5. Denken jullie aan de stopcontacten in Ierland? Ze moesten maar eens niet passen op die van de fietsen…

    • *Steekt de adapter-stekkers (ik heb er zo twee liggen) in de stuurtas van de fiets*
      Bedankt voor de reminder!

  6. West-Vlaanderen: daar word je altijd goedgezind van. (Behalve wanneer er stinkende vaatdoeken in het spel zijn.)

    • Inderdaad. Als er nu iets is waar ik vies van ben, dan is het een schotelvod. Ik gebruik er (heel overdreven, ik weet het) elke dag meerdere verse.

    • Waarom niet? Drinken uit een glas dat afgewassen is in het water waar die schotelvod in is uitgespoeld is erger hoor.

    • Jullie = ik alleen, het lief kwam uit een andere richting per trein.
      Er stonden 62.7km op de teller, want ja, ik wil dat ook altijd weten.

Reacties zijn gesloten.