Zonder elektriciteit vallen tijdens het stofzuigen en denken: ” ach ja, ’t is toch tijd voor een Senseo”. Niet dus…
Frietjes willen bakken en de snijmachine onder de dampkap zetten. Die toestellen staan naast elkaar in de kast.
Oud papier in de diepvries willen steken en diepvries gerief omgekeerd. Ik ben de verhuis in mijn berging duidelijk nog niet gewoon.
Tot tweemaal toe denken dat de koffiepads toch precies veel sterker geworden zijn van smaak. De tweede keer zien bij de laatste slok dat ik geen melk in mijn koffie deed.
Een klant moeten afhalen voor een doktersafspraak en het huis prompt voorbij rijden.
Lang geleden aan de lagere school achteraan instappen in mijn wagen. En dan heel voorzichtig rondkijken of er dat iemand gezien heeft.
Beloven aan het lief dat ik mee ga naar een fin-de-carrière tweedaagse aan zee, georganiseerd door Defensie en dan de eerste dag een madammen-date plannen (pre-cadeau aan mezelf voor mijn verjaardag). Sorry, schat, ‘k ga het nooit meer doen. Niet moeilijk, hij gaat immers maar één keer met pensioen.
Ook al lang geleden: de kroost naar school brengen, CD van K3 in de wagen, zomer en ramen naar beneden, luidop meezingen met de muziek (als de kinderen al op school zijn) en me dan afvragen waarom die naast mij aan de verkeerslichten zo kijkt naar mij.
…
Ik troost me met de gedachte dat dit verstrooid gen in heel de familie zit.
(Bericht 18/40 in het kader van #40dagenbloggen)
second part of my life 
Het is niet besmettelijk?
Vergeetachtige groet,
Ik zou toch oppassen 😉
Dus je kroost is ook verstrooid? Dat is niet echt een troost, hè?
Het is een probleem van generaties vrees ik. Tegelijk dien ik vaak voor extern geheugen voor anderen. Daar ben ik dan weer goed in.
Ik ben ook vaak verstrooid… die madammendate kun je ook verplaatsen hoor. Dat lijkt me nu zo sneu voor je… Uw lief gaat maar een keer met pensioen. Afspreken met madammen kan altijd.
Is al geregeld dat ik 1 dag mee ga i.p.v. 2.
Heb eens goed gelachen (die met de koffie vond ik toch wel straf, pun intended, en die van K3 hilarisch) en kon er meteen ook nog wel enkele verzinnen: met uw badge van het werk de eigen voordeur willen opendoen, iets vragen aan de dochter, een antwoord krijgen en vijf minuten later nog eens hetzelfde vragen, een kamer binnen lopen en in de verste verte niet meer weten waarom je nu uitgerekend deze kamer binnen kwam, …
In die laatste twee ben ik ook goed.
Zwaar in de overgang jij, ik herken de symptomen namelijk! 😉
Oei, dan moet die overgang al een jaar of 30 duren.
☺ Aangename verstrooiing.
Maar nog geen dag overgeslagen in deze challenge, het belangrijkste vergeet je dus niet 😉
Gij zijt verstrooid zeker? Toch wel al een paar keer overgeslagen hoor.
Haha, dat zingen met de ramen van de auto omlaag is me ook al overkomen. Al was het geen K3 toen 😉
Ik ben soms ook verstrooid, vooral als ik veel dingen aan mijn hoofd heb.
Zoals iedereen zeker? We zijn allemaal maar mensen.
Onze ‘madammendate’? Die kan je inderdaad verplaatsen. Allee jong, het lief gaat maar één keer op pensioen en wij kunnen nog heel veel afspreken. Ik moest er wel mee lachen, dat zijn zo van die dingen die ik ook zou kunnen voorhebben.
Dat aan de school achteraan in de auto instappen jong! Hilarisch, ik zit hier te gieren! Ik ook daar zo eens voor aap gestaan. Ik zette mijn auto steeds op ongeveer dezelfde plaats. Toen het daar eens overvol stond, moest ik de andere kant van de school parkeren. Ik nam altijd een hele hoop buurkinderen mee. Dus ikke weg naar waar ik dacht dat mijn auto stond. Niet dus! Moesten we terug in de richting van de school met al die kinderen, boekentassen, turnzakken, … De commentaar en verbaasde gezichten die we toen kregen, zot hoor! 😉
Nee, nee, die madammendate blijft! Het lief zal mij een ganse maand mei dichtbij moeten verdragen, we halen dat samenzijn dus wel in. Op z’n laatste dag ga ik trouwens mee naar ’t werk om te ontbijten met de collega’s en wat familie.
Ik ben toch niet de enige die stommiteiten doet door verstrooidheid.
Bedankt voor die glimlach op mijn gezicht