Vief

Weg

Telkens weer denk ik het, als ik de Clio vol giet met brandstof.

Want telkens kijk ik ook naar de actieradius met die volle tank.

img_20190314_175601

Als ik nu eens de snelweg op ga en begin te rijden…

Weg.

Verdwijnen.

Even niemand die me nodig heeft, alleen ik en mijn gedachten. En dan ergens met mijn voeten in het water op een Cantabrisch strand een potje gaan wenen.

Om verdriet, om geluk, ook dankbaar om wat is en nieuwsgierig om wat nog mag komen.

En dan weer naar huis, kilo’s emoties lichter.

Ik ga het nooit doen, dat weet ik zeker.

Alleen het feit dat het zou kunnen is al genoeg.

(bericht 10/40 in het kader van #40dagenbloggen)

18 reacties

  3. Ik dacht er gisteren nog over, om niet de afslag naar mijn werk te nemen, maar gewoon te blijven rijden, naar zee of naar een andere stad. Daar eens over fantaseren kan al leuk zijn op zich.

    • Hear hear. Gisteren op weg naar het werk was er file op de autostrade. Ik twijfelde even, reed van de autostrade af en deed een sightseeing tour. Duurde 45min langer maar het voelde aan als een overwinning op de sleur.

  7. Gewoon doen? Volgens mij gaat dat keihard deugd doen. Efkes uw eigen goesting doen… wij verdienen da 😉

  8. Ik vraag me af of je daadwerkelijk 1.215 km ver komt met een volle tank. Die boordcomputertjes zijn doorgaans héél optimistisch.
    Wat je voornemen betreft: toch gewoon één keertje doen!

    • Misschien als ik de hele rit rond de 110km/u zou rijden, geen file, optimale baan… In de niet bestaande ideale wereld dus.
      En nee, ik ga het toch niet doen. Als ik al alleen weg zou gaan dan zal dat heel erg voorbereid moeten gebeuren en niet met de auto.

Reacties zijn gesloten.