#40 dagen bloggen: Een vroege Pasen dit jaar!

Waarom toch, zeg het mij eens?

Waarom wil ik mij altijd impulsief smijten in een uitdaging?

Inderdaad ik blogde de laatste maanden weinig (en daar wou ik iets aan doen), maar uiteindelijk is het niet kwantiteit die belangrijk is.

Ik smijt geen steen naar Kathleen als zouden de blogonderwerpen niet interessant zijn. Alleen waren ze dat voor mij niet allemaal.

Het werd me dus teveel van ‘moetn is dwang en schrjeem is kindergezang’

Mijn leven en mijn schrijven laten zich nu eenmaal niet binden aan een hashtag.

Oef daarvoor!

#BimBamBeieren 🙂

20 reacties

  1. Ik begrijp jou volledig, daarom heb ik mij niet opgegeven om mee te doen en net nu heb ik het voorbije weekend verschillende postjes klaargezet zodat ik toch meer dan één bericht per week zal posten, zo typisch mij 😉

    • Dat was er voor mij teveel aan, die postjes klaarzetten. De woorden komen bij mij niet op commando.

  2. Ha. Nog iemand wiens schrijven zich niet laat binden. 😉 Maar wel door een strijk sometimes. Ik heb hier net twee manden klaargezet en ga daar nu eens impulsief invliegen.

  3. Zalige Pasen!
    Ik doe mijn best en zie wel waar ik uit kom. Er staan er nu een stuk of tien klaar, maar daarna zie ik wel. Misschien is het bij mij over een week ook al Pasen.:-)

  4. Een gelukkig paasei! Je gewone teksten zijn leuk genoeg om mensen te lokken, daar heb je geen voorgestelde onderwerpen voor nodig. Al was het wel een goede reden om het over Ierland te hebben 🙂

  5. Ik kan het echt niet, ook omdat ik iets schrijf als ik ergens aan denk en dus geen blogs kan en wil klaarzetten!

  6. Schrijven op bevel, is dat niet iets voor columnisten, journalisten en redacteurs? Ach juist, die worden daarvoor betaald.

    • En blogschrijvers worden beloond door lezersaantallen en reacties. Eens veel, eens weinig, het maakt allemaal niet zoveel uit.

  7. haha ja dat is herkenbaar. Ik doe daarom nooit mee aan dit soort #tags. Maar haal er vaak wel inspiratie uit voor volgende blogs.

Reacties zijn gesloten.